![]() |
Marco is een Nederlandse singer/songwriter, ondernemer, ontwerper en muziekproducent die momenteel in Zeist (Utrecht) woont. Geboren in de stad Best, in het zuiden van Nederland, woonde hij daarna met zijn ouders en jongere zus op verschillende plaatsen in Nederland en in België, met regelmatige tussenpozen van 2 jaar, totdat hij op 14-jarige leeftijd naar Spanje verhuisde, op 16-jarige leeftijd naar Hong Kong, en terug naar Europa om op zichzelf te gaan wonen, op 18-jarige leeftijd (Frankrijk). In Hong Kong sloot Marco zich aan bij ‘The Dregs’ als ritmegitarist, en een paar jaar later vormde hij in Frankrijk een nieuwe band genaamd ‘Lyrique’, samen met 2 vrienden uit Madagaskar, als leadzanger en ritme- en basgitarist. “Zelfs nu heb ik absoluut geen idee hoe ik er in vredesnaam in slaagde om zowel bas als ritme tegelijk te spelen, maar ik deed het, oooh wat een geweldige double-neck was dat. Ik heb haar 20 jaar later verkocht, voor veel geld, dat wel, en dat had ik toen hard nodig, maar desondanks voelde het alsof ik haar uitverkocht, en daar heb ik nog steeds ontzettend veel spijt van.”
Het was - alweer - 2 jaar later, toen Marco Frankrijk verliet voor Spanje en Portugal, dat hij helemaal stopte met muziek maken, om zich te concentreren op een carrière in schoenen, net als zijn vader en grootvader voor hem. Eerst als freelance supervisor schoenproductie en later als succesvolle kinderschoenontwerper woonde en werkte hij op veel verschillende plaatsen in de wereld, Italië, Spanje, Portugal, Frankrijk, Brazilië, VS, China, Indonesië, Taiwan onder hen zijn. “Ik heb in de jaren 80 zelfs weer even in Nederland gewoond voor eh… ja, je raadt het al, twee jaar… …of was het maar één jaar?”
Ik kocht een viool en een gitaar en begon weer te spelen. Ik was al poëzie aan het schrijven, maar voor mijn 50e verjaardag besloot ik een van m'n gedichten om te zetten in een liedje. ‘Moonlight’ noemde ik het, plaatste het op mijn internetblog en een paar maanden later werd ‘Moonlight’ gedraaid op internetradio. Het grappige is dat de viool die ik als kind bespeelde, en die meeging naar Spanje, het Verre Oosten en Frankrijk, totdat ik hem nu ruim 40 jaar geleden weggaf. Toen, 30 jaar later, rond de tijd dat ik 'Moonlight' opnam, vond die viool via-via haar weg terug naar mij! Waargebeurd! Hoe dan ook, ik ging door met het schrijven van liedjes en begon letterlijk voor mensen op te treden via charity. Minstens 20% van al mijn gig-opbrengsten en liedjes, soms meer en soms zelfs alles, gaat nog steeds naar verschillende goede doelen. Ik heb gemerkt dat als ik muziek voor mezelf houd, het niet effectief is, het heeft geen kracht. De kracht van muziek is dat het verbindt. Het verbindt me natuurlijk met mensen, maar het verbindt me ook met alles om me heen; het motiveert me. Ik geloof dat muziek een geschenk is van ‘ergens’, laten we zeggen Universum, en waar ik iets mee moet doen voordat ik het doorgeef.
|