Over Marco & Muziek

Marco is een Nederlandse singer/songwriter, ondernemer, ontwerper en muziekproducent die momenteel in Zeist (Utrecht) woont. Geboren in de stad Best, in het zuiden van Nederland,  woonde hij daarna met zijn ouders en jongere zus op verschillende plaatsen in Nederland en in België,  met regelmatige tussenpozen van 2 jaar, totdat hij op 14-jarige leeftijd naar Spanje verhuisde, op 16-jarige leeftijd naar Hong Kong, en terug naar Europa om op zichzelf te  gaan wonen, op 18-jarige leeftijd (Frankrijk).
Ook omdat hij al op zeer jonge leeftijd viool- en pianolessen kreeg, was muziek altijd belangrijk voor hem. Omdat hij linkshandig was, worstelde hij enigszins met vooral zijn vioolleraren tot hij op 13-jarige leeftijd de viool liet vallen en zichzelf gitaar leerde spelen, "omdat al mijn vrienden me ervan overtuigden dat viool voor sissies was en 
dat alleen een gitaar cool was". Minder dan 6 maanden later trad Marco toe tot een bandje genaamd 'Tilt', die als band weliswaar met geheel andere bezetting nog steeds actief is.

In Hong Kong sloot Marco zich aan bij ‘The Dregs’ als ritmegitarist, en een paar jaar later vormde hij in Frankrijk een nieuwe band genaamd ‘Lyrique’, samen met 2 vrienden uit Madagaskar, als leadzanger en ritme- en basgitarist. “Zelfs nu heb ik absoluut geen idee hoe ik er in vredesnaam in slaagde om zowel bas als ritme tegelijk te spelen, maar ik deed het, oooh wat een geweldige double-neck was dat. Ik heb haar 20 jaar later verkocht, voor veel geld, dat wel, en dat had ik toen hard nodig, maar desondanks voelde het alsof ik haar uitverkocht, en daar heb ik nog steeds ontzettend veel spijt van.”

Het was - alweer - 2 jaar later, toen Marco Frankrijk verliet voor Spanje en Portugal, dat hij helemaal stopte met muziek maken, om zich te concentreren op een carrière in schoenen, net als zijn vader en grootvader voor hem. Eerst als freelance supervisor schoenproductie en later als succesvolle kinderschoenontwerper woonde en werkte hij op veel verschillende plaatsen in de wereld, Italië, Spanje, Portugal, Frankrijk, Brazilië, VS, China, Indonesië, Taiwan onder hen zijn. “Ik heb in de jaren 80 zelfs weer even in Nederland gewoond voor eh… ja, je raadt het al, twee jaar… …of was het maar één jaar?”
Na een korte carrièreswitch van internationaal schoeisel naar Spaans onroerend goed verhuisde hij terug naar Nederland, met “een rugzak gevuld met superhoge ups en extreme downs plus 276 euro in mijn zak, een Nederlands paspoort en 'n net gebruikt enkeltje vliegticket. Ik kwam dus nogal berooid aan in Rotterdam, het is meer dan tien jaar geleden maar het voelt als gisteren. Dat is een goede zaak, denk ik, want het herinnert me eraan waar ik vandaan kom en vooral aan waar ik zoal toe in staat ben”.

Op de vraag wat er met muziek is gebeurd, antwoordt hij: “In het begin, nadat ik in Nederland was aangekomen, waarvan ik vond dat het een saai, klein, eh... voornamelijk saai land was, was ik heel druk bezig alles weer op te bouwen waarvan ik dacht dat ik het kwijt was, ik heb het over materiële dingen. Ik had enorm veel medelijden met mezelf, wat me zowel boos als verdrietig maakte, en ik voelde een constante leegte in me, die ik constant probeerde te vullen met zinloze dingen zoals een Mercedes Benz cabrio, een enorm huis met 4 slaapkamers met een open haard, alle dingen Ik had het duidelijk niet nodig en kon het me niet veroorloven, maar ik dacht dat ik het op de een of andere manier verdiende. 
Wanneer ik het dan eenmaal had, was het niet genoeg, en wilde ik meer. En nog meer. Hetzelfde met drank. Altijd meer, nooit genoeg. Op een gegeven moment werd ik me ervan bewust dat ik m'n leven niet leefde, nooit echt m'n leven had 'geleefd', maar dat ik op een of andere manier steeds bezig was met 'overleven', dus dwong ik mezelf om substantiële, zelfs radicale veranderingen door te voeren om te kunnen leven. Letterlijk. 
Toen ben ik begonnen met die veranderingen door te voeren, niet allemaal tegelijk of op één dag natuurlijk, maar geleidelijk aan, met veel geduld en hulp van veel mensen. 

Ik kocht een viool en een gitaar en begon weer te spelen. Ik was al poëzie aan het schrijven, maar voor mijn 50e verjaardag besloot ik een van m'n gedichten om te zetten in een liedje. ‘Moonlight’ noemde ik het, plaatste het op mijn internetblog en een paar maanden later werd ‘Moonlight’ gedraaid op internetradio. Het grappige is dat de viool die ik als kind bespeelde, en die meeging naar Spanje, het Verre Oosten en Frankrijk, totdat ik hem nu ruim 40 jaar geleden weggaf. Toen, 30 jaar later, rond de tijd dat ik 'Moonlight' opnam, vond die viool via-via haar weg terug naar mij! Waargebeurd! Hoe dan ook, ik ging door met het schrijven van liedjes en begon letterlijk voor mensen op te treden via charity. Minstens 20% van al mijn gig-opbrengsten en liedjes, soms meer en soms zelfs alles, gaat nog steeds naar verschillende goede doelen.

Ik heb gemerkt dat als ik muziek voor mezelf houd, het niet effectief is, het heeft geen kracht. De kracht van muziek is dat het verbindt. Het verbindt me natuurlijk met mensen, maar het verbindt me ook met alles om me heen;  het motiveert me. Ik geloof dat muziek een geschenk is van ‘ergens’, laten we zeggen Universum, en waar ik iets mee moet doen voordat ik het doorgeef. 
Als ik ervoor kies om dat geschenk niet aan te nemen, er niets mee te doen, het voor mezelf te houden of het niet door te geven, word ik ongeaard, losgekoppeld, ontevreden, ongelukkig. Zo belangrijk is muziek voor mij. Het houdt me in bedwang zodat ik vrij ben in m'n doen en laten. En, niet minder belangrijk, muziek zorgt ervoor dat ik goed in balans blijf in mijn andere bezigheden zoals ontwerpen, ondernemen, onderwijs.”